rozplątać

See also: rozplatać and rozpłatać

Polish

Etymology

From roz- +‎ plątać.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔsˈplɔn.tat͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔntat͡ɕ
  • Syllabification: roz‧plą‧tać

Verb

rozplątać pf (imperfective rozplątywać)

  1. (transitive) to untangle, to unravel
  2. (transitive, figuratively) to simplify, to uncomplicate
  3. (reflexive) to become untangled
  4. (reflexive, figuratively) to become simple

Conjugation
Conjugation of rozplątać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozplątać
future tense 1st rozplączę rozplączemy
2nd rozplączesz rozplączecie
3rd rozplącze rozplączą
impersonal rozplącze się
past tense 1st rozplątałem rozplątałam rozplątaliśmy rozplątałyśmy
2nd rozplątałeś rozplątałaś rozplątaliście rozplątałyście
3rd rozplątał rozplątała rozplątało rozplątali rozplątały
impersonal rozplątano
conditional 1st rozplątałbym rozplątałabym rozplątalibyśmy rozplątałybyśmy
2nd rozplątałbyś rozplątałabyś rozplątalibyście rozplątałybyście
3rd rozplątałby rozplątałaby rozplątałoby rozplątaliby rozplątałyby
impersonal rozplątano by
imperative 1st niech rozplączę rozplączmy
2nd rozplącz rozplączcie
3rd niech rozplącze niech rozplączą
passive adjectival participle rozplątany rozplątana rozplątane rozplątani rozplątane
anterior adverbial participle rozplątawszy
verbal noun rozplątanie

Further reading
  • rozplątać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozplątać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.