skarcić

Polish

Etymology

From s- +‎ karcić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈskar.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -art͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: skar‧cić

Verb

skarcić pf (imperfective karcić)

  1. (transitive) to scold, to rebuke, to reprimand
    Synonyms: zganić, złajać, zestrofować, zbesztać, zrugać, upomnieć, napomnieć

Conjugation
Conjugation of skarcić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive skarcić
future tense 1st skarcę skarcimy
2nd skarcisz skarcicie
3rd skarci skarcą
impersonal skarci się
past tense 1st skarciłem skarciłam skarciliśmy skarciłyśmy
2nd skarciłeś skarciłaś skarciliście skarciłyście
3rd skarcił skarciła skarciło skarcili skarciły
impersonal skarcono
conditional 1st skarciłbym skarciłabym skarcilibyśmy skarciłybyśmy
2nd skarciłbyś skarciłabyś skarcilibyście skarciłybyście
3rd skarciłby skarciłaby skarciłoby skarciliby skarciłyby
impersonal skarcono by
imperative 1st niech skarcę skarćmy
2nd skarć skarćcie
3rd niech skarci niech skarcą
passive adjectival participle skarcony skarcona skarcone skarceni skarcone
anterior adverbial participle skarcziwszy
verbal noun skarcenie

Further reading
  • skarcić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skarcić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.