spółgłoskowy

Polish

Etymology

From spółgłoska +‎ -owy.

Pronunciation

IPA^(key): /spuw.ɡwɔsˈkɔ.vɨ/
Audio (file)
Rhymes: -ɔvɨ
Syllabification: spół‧głos‧ko‧wy

Adjective

spółgłoskowy (not comparable)

(phonetics, relational) consonant, consonantal

Declension

Declension of spółgłoskowy

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	spółgłoskowy		spółgłoskowe	spółgłoskowa	spółgłoskowi	spółgłoskowe
genitive	spółgłoskowego			spółgłoskowej	spółgłoskowych
dative	spółgłoskowemu			spółgłoskowej	spółgłoskowym
accusative	spółgłoskowego	spółgłoskowy	spółgłoskowe	spółgłoskową	spółgłoskowych	spółgłoskowe
instrumental	spółgłoskowym			spółgłoskową	spółgłoskowymi
locative	spółgłoskowym			spółgłoskowej	spółgłoskowych

Derived terms

noun

zbitka spółgłoskowa

Further reading

spółgłoskowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
spółgłoskowy in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.