spić

See also: spic, spíc, and špic

Polish

Etymology

From s- +‎ pić.

Pronunciation
  • IPA(key): /spit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡ɕ
  • Syllabification: spić

Verb

spić pf (imperfective spijać)

  1. (transitive) to drink the upper part of a liquid
  2. (transitive) to inebriate, to make drunk
    Synonym: upić
  3. (reflexive) to get drunk
    Synonyms: see Thesaurus:pić

Conjugation
Conjugation of spić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive spić
future tense 1st spiję spijemy
2nd spijesz spijecie
3rd spije spiją
impersonal spije się
past tense 1st spiłem spiłam spiliśmy spiłyśmy
2nd spiłeś spiłaś spiliście spiłyście
3rd spił spiła spiło spili spiły
impersonal spito
conditional 1st spiłbym spiłabym spilibyśmy spiłybyśmy
2nd spiłbyś spiłabyś spilibyście spiłybyście
3rd spiłby spiłaby spiłoby spiliby spiłyby
impersonal spito by
imperative 1st niech spiję spijmy
2nd spij spijcie
3rd niech spije niech spiją
passive adjectival participle spity spita spite spici spite
anterior adverbial participle spiwszy
verbal noun spicie

Further reading
  • spić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • spić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.