stróic

See also: stroić

Irish

Pronunciation

IPA^(key): [sˠt̪ˠɾˠoːc]

Verb

stróic (present analytic stróiceann, future analytic stróicfidh, verbal noun stróiceadh, past participle stróicthe)

to tear, rend

Conjugation

First Conjugation (A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	stróicim	stróiceann tú; stróicir^†	stróiceann sé, sí	stróicimid	stróiceann sibh	stróiceann siad; stróicid^†	a stróiceann; a stróiceas	stróictear
	past	stróic mé; stróiceas	stróic tú; stróicis	stróic sé, sí	stróiceamar; stróic muid	stróic sibh; stróiceabhair	stróic siad; stróiceadar	a stróic / ar stróic*	stróiceadh
	past habitual	stróicinn	stróicteá	stróiceadh sé, sí	stróicimis; stróiceadh muid	stróiceadh sibh	stróicidís; stróiceadh siad	a stróiceadh / ar stróiceadh*	stróictí
	future	stróicfidh mé; stróicfead	stróicfidh tú; stróicfir^†	stróicfidh sé, sí	stróicfimid; stróicfidh muid	stróicfidh sibh	stróicfidh siad; stróicfid^†	a stróicfidh; a stróicfeas	stróicfear
conditional		stróicfinn	stróicfeá	stróicfeadh sé, sí	stróicfimis; stróicfeadh muid	stróicfeadh sibh	stróicfidís; stróicfeadh siad	a stróicfeadh / ar stróicfeadh*	stróicfí
subjunctive	present	go stróice mé; go stróicead^†	go stróice tú; go stróicir^†	go stróice sé, sí	go stróicimid; go stróice muid	go stróice sibh	go stróice siad; go stróicid^†	—	go stróictear
subjunctive	past	dá stróicinn	dá stróicteá	dá stróiceadh sé, sí	dá stróicimis; dá stróiceadh muid	dá stróiceadh sibh	dá stróicidís; dá stróiceadh siad	—	dá stróictí
imperative		stróicim	stróic	stróiceadh sé, sí	stróicimis	stróicigí; stróicidh^†	stróicidís	—	stróictear
verbal noun		stróiceadh
past participle		stróicthe

* Indirect relative
† Archaic or dialect form

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.