strang
English
Middle English
Old English
Alternative forms
Etymology
From Proto-Germanic *strangaz, from the Proto-Indo-European *strengʰ- (“stiff, tight”)[1]. Cognate with Old Saxon strang, Old High German strangi, Old Norse strangr.
Pronunciation
- IPA(key): /strɑnɡ/, [strɑŋɡ]
Declension
Declension of strang — Strong
Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
---|---|---|---|
Nominative | strang | strang | strang |
Accusative | strangne | strange | strang |
Genitive | stranges | strangre | stranges |
Dative | strangum | strangre | strangum |
Instrumental | strange | strangre | strange |
Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
Nominative | strange | stranga, strange | strang |
Accusative | strange | stranga, strange | strang |
Genitive | strangra | strangra | strangra |
Dative | strangum | strangum | strangum |
Instrumental | strangum | strangum | strangum |
Declension of strang — Weak
Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
---|---|---|---|
Nominative | stranga | strange | strange |
Accusative | strangan | strangan | strange |
Genitive | strangan | strangan | strangan |
Dative | strangan | strangan | strangan |
Instrumental | strangan | strangan | strangan |
Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
Nominative | strangan | strangan | strangan |
Accusative | strangan | strangan | strangan |
Genitive | strangra, strangena | strangra, strangena | strangra, strangena |
Dative | strangum | strangum | strangum |
Instrumental | strangum | strangum | strangum |
Derived terms
Descendants
References
- Pokorny 2594
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.