szczekać

See also: szczękać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *ščekati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈʂt͡ʂɛ.kat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛkat͡ɕ
  • Syllabification: szcze‧kać

Verb

szczekać impf (perfective szczeknąć)

  1. (intransitive) to bark (to make loud noise, e.g. a dog, a wolf)

Conjugation
Conjugation of szczekać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive szczekać
present tense 1st szczekam szczekamy
2nd szczekasz szczekacie
3rd szczeka szczekają
impersonal szczeka się
past tense 1st szczekałem szczekałam szczekaliśmy szczekałyśmy
2nd szczekałeś szczekałaś szczekaliście szczekałyście
3rd szczekał szczekała szczekało szczekali szczekały
impersonal szczekano
future tense 1st będę szczekał,
będę szczekać
 będę szczekała,
będę szczekać
 będziemy szczekali,
będziemy szczekać
 będziemy szczekały,
będziemy szczekać
2nd będziesz szczekał,
będziesz szczekać
 będziesz szczekała,
będziesz szczekać
 będziecie szczekali,
będziecie szczekać
 będziecie szczekały,
będziecie szczekać
3rd będzie szczekał,
będzie szczekać
 będzie szczekała,
będzie szczekać
 będzie szczekało,
będzie szczekać
 będą szczekali,
będą szczekać
 będą szczekały,
będą szczekać
impersonal będzie szczekać się
conditional 1st szczekałbym szczekałabym szczekalibyśmy szczekałybyśmy
2nd szczekałbyś szczekałabyś szczekalibyście szczekałybyście
3rd szczekałby szczekałaby szczekałoby szczekaliby szczekałyby
impersonal szczekano by
imperative 1st niech szczekam szczekajmy
2nd szczekaj szczekajcie
3rd niech szczeka niech szczekają
active adjectival participle szczekający szczekająca szczekające szczekający szczekające
contemporary adverbial participle szczekając
verbal noun szczekanie

Further reading
  • szczekać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • szczekać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.