szumieć

See also: Szumiec

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈʂu.mjɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -umjɛt͡ɕ
  • Syllabification: szu‧mieć

Etymology 1

Inherited from Proto-Slavic *šuměti.

Verb

szumieć impf (perfective zaszumieć)

  1. (intransitive) to rustle, to sough, to hum
  2. (intransitive, figurative) to hum, to buzz (sound busily active)
Conjugation
Conjugation of szumieć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive szumieć
present tense 1st szumię szumimy
2nd szumisz szumicie
3rd szumi szumią
impersonal szumi się
past tense 1st szumiałem szumiałam szumieliśmy szumiałyśmy
2nd szumiałeś szumiałaś szumieliście szumiałyście
3rd szumiał szumiała szumiało szumieli szumiały
impersonal szumiano
future tense 1st będę szumiał,
będę szumieć
 będę szumiała,
będę szumieć
 będziemy szumieli,
będziemy szumieć
 będziemy szumiały,
będziemy szumieć
2nd będziesz szumiał,
będziesz szumieć
 będziesz szumiała,
będziesz szumieć
 będziecie szumieli,
będziecie szumieć
 będziecie szumiały,
będziecie szumieć
3rd będzie szumiał,
będzie szumieć
 będzie szumiała,
będzie szumieć
 będzie szumiało,
będzie szumieć
 będą szumieli,
będą szumieć
 będą szumiały,
będą szumieć
impersonal będzie szumieć się
conditional 1st szumiałbym szumiałabym szumielibyśmy szumiałybyśmy
2nd szumiałbyś szumiałabyś szumielibyście szumiałybyście
3rd szumiałby szumiałaby szumiałoby szumieliby szumiałyby
impersonal szumiano by
imperative 1st niech szumię szummy
2nd szum szumcie
3rd niech szumi niech szumią
active adjectival participle szumiący szumiąca szumiące szumiący szumiące
contemporary adverbial participle szumiąc
verbal noun szumienie

Etymology 2

Borrowed from German schäumen, from Middle High German schoumen, schemen, schūmen, from Old High German scūmen, skūmen, from Proto-West Germanic *skūmijan, from *skūm, from Proto-Germanic *skūmaz, from Proto-Indo-European *(s)kew-, under the influence of the original Polish verb.

Verb

szumieć impf

  1. (intransitive) to bubble, to fizz, to effervesce
  2. (intransitive) to rebel, to revolt
  3. (intransitive) to carouse, to revel
Conjugation
Conjugation of szumieć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive szumieć
present tense 1st szumię szumimy
2nd szumisz szumicie
3rd szumi szumią
impersonal szumi się
past tense 1st szumiałem szumiałam szumieliśmy szumiałyśmy
2nd szumiałeś szumiałaś szumieliście szumiałyście
3rd szumiał szumiała szumiało szumieli szumiały
impersonal szumiano
future tense 1st będę szumiał,
będę szumieć
 będę szumiała,
będę szumieć
 będziemy szumieli,
będziemy szumieć
 będziemy szumiały,
będziemy szumieć
2nd będziesz szumiał,
będziesz szumieć
 będziesz szumiała,
będziesz szumieć
 będziecie szumieli,
będziecie szumieć
 będziecie szumiały,
będziecie szumieć
3rd będzie szumiał,
będzie szumieć
 będzie szumiała,
będzie szumieć
 będzie szumiało,
będzie szumieć
 będą szumieli,
będą szumieć
 będą szumiały,
będą szumieć
impersonal będzie szumieć się
conditional 1st szumiałbym szumiałabym szumielibyśmy szumiałybyśmy
2nd szumiałbyś szumiałabyś szumielibyście szumiałybyście
3rd szumiałby szumiałaby szumiałoby szumieliby szumiałyby
impersonal szumiano by
imperative 1st niech szumię szummy
2nd szum szumcie
3rd niech szumi niech szumią
active adjectival participle szumiący szumiąca szumiące szumiący szumiące
contemporary adverbial participle szumiąc
verbal noun szumienie

Further reading
  • szumieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • szumieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.