tyczyć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *tyčь.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈtɨ.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: ty‧czyć

Verb

tyczyć impf

  1. (transitive) to carve, to chart, to delineate, to mark out (to set the boundaries of an area)
    Synonym: wytyczać
  2. (reflexive, transitive) to concern (to be of importance to)
    Synonym: dotyczyć

Conjugation
Conjugation of tyczyć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive tyczyć
present tense 1st tyczę tyczymy
2nd tyczysz tyczycie
3rd tyczy tyczą
impersonal tyczy się
past tense 1st tyczyłem tyczyłam tyczyliśmy tyczyłyśmy
2nd tyczyłeś tyczyłaś tyczyliście tyczyłyście
3rd tyczył tyczyła tyczyło tyczyli tyczyły
impersonal tyczono
future tense 1st będę tyczył,
będę tyczyć
 będę tyczyła,
będę tyczyć
 będziemy tyczyli,
będziemy tyczyć
 będziemy tyczyły,
będziemy tyczyć
2nd będziesz tyczył,
będziesz tyczyć
 będziesz tyczyła,
będziesz tyczyć
 będziecie tyczyli,
będziecie tyczyć
 będziecie tyczyły,
będziecie tyczyć
3rd będzie tyczył,
będzie tyczyć
 będzie tyczyła,
będzie tyczyć
 będzie tyczyło,
będzie tyczyć
 będą tyczyli,
będą tyczyć
 będą tyczyły,
będą tyczyć
impersonal będzie tyczyć się
conditional 1st tyczyłbym tyczyłabym tyczylibyśmy tyczyłybyśmy
2nd tyczyłbyś tyczyłabyś tyczylibyście tyczyłybyście
3rd tyczyłby tyczyłaby tyczyłoby tyczyliby tyczyłyby
impersonal tyczono by
imperative 1st niech tyczę tyczmy
2nd tycz tyczcie
3rd niech tyczy niech tyczą
active adjectival participle tyczący tycząca tyczące tyczący tyczące
passive adjectival participle tyczony tyczona tyczone tyczeni tyczone
contemporary adverbial participle tycząc
verbal noun tyczenie

Further reading
  • tyczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • tyczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.