ubliżyć

Polish

Etymology

Unknown. Perhaps derived from Proto-Slavic *blizъ.

Pronunciation
  • IPA(key): /ubˈli.ʐɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -iʐɨt͡ɕ
  • Syllabification: ub‧li‧żyć

Verb

ubliżyć pf (imperfective ubliżać)

  1. (intransitive) to disparage (to dishonor by a comparison)
  2. (intransitive) to be disparaging

Conjugation
Conjugation of ubliżyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ubliżyć
future tense 1st ubliżę ubliżymy
2nd ubliżysz ubliżycie
3rd ubliży ubliżą
impersonal ubliży się
past tense 1st ubliżyłem ubliżyłam ubliżyliśmy ubliżyłyśmy
2nd ubliżyłeś ubliżyłaś ubliżyliście ubliżyłyście
3rd ubliżył ubliżyła ubliżyło ubliżyli ubliżyły
impersonal ubliżono
conditional 1st ubliżyłbym ubliżyłabym ubliżylibyśmy ubliżyłybyśmy
2nd ubliżyłbyś ubliżyłabyś ubliżylibyście ubliżyłybyście
3rd ubliżyłby ubliżyłaby ubliżyłoby ubliżyliby ubliżyłyby
impersonal ubliżono by
imperative 1st niech ubliżę ubliżmy
2nd ubliż ubliżcie
3rd niech ubliży niech ubliżą
anterior adverbial participle ubliżywszy
verbal noun ubliżenie
adjective
  • ubliżający
adverb
  • ubliżająco

Further reading
  • ubliżyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ubliżyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.