ucapić

Polish

Etymology

From u- +‎ capić.

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈt͡sa.pit͡ɕ/
  • Rhymes: -apit͡ɕ
  • Syllabification: u‧ca‧pić

Verb

ucapić pf

  1. (transitive, reflexive, colloquial) to grab, to seize
  2. (transitive, colloquial) to apprehend, to nab, to catch

Conjugation
Conjugation of ucapić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ucapić
future tense 1st ucapię ucapimy
2nd ucapisz ucapicie
3rd ucapi ucapią
impersonal ucapi się
past tense 1st ucapiłem ucapiłam ucapiliśmy ucapiłyśmy
2nd ucapiłeś ucapiłaś ucapiliście ucapiłyście
3rd ucapił ucapiła ucapiło ucapili ucapiły
impersonal ucapiono
conditional 1st ucapiłbym ucapiłabym ucapilibyśmy ucapiłybyśmy
2nd ucapiłbyś ucapiłabyś ucapilibyście ucapiłybyście
3rd ucapiłby ucapiłaby ucapiłoby ucapiliby ucapiłyby
impersonal ucapiono by
imperative 1st niech ucapię ucapmy
2nd ucap ucapcie
3rd niech ucapi niech ucapią
passive adjectival participle ucapiony ucapiona ucapione ucapieni ucapione
anterior adverbial participle ucapiwszy
verbal noun ucapienie

Further reading
  • ucapić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ucapić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.