ukończyć

Polish

Etymology

From u- +‎ kończyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈkɔɲ.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: u‧koń‧czyć

Verb

ukończyć pf (imperfective ukańczać)

  1. (transitive) to complete, to finish
  2. (transitive) to graduate (from)

Conjugation
Conjugation of ukończyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ukończyć
future tense 1st ukończę ukończymy
2nd ukończysz ukończycie
3rd ukończy ukończą
impersonal ukończy się
past tense 1st ukończyłem ukończyłam ukończyliśmy ukończyłyśmy
2nd ukończyłeś ukończyłaś ukończyliście ukończyłyście
3rd ukończył ukończyła ukończyło ukończyli ukończyły
impersonal ukończono
conditional 1st ukończyłbym ukończyłabym ukończylibyśmy ukończyłybyśmy
2nd ukończyłbyś ukończyłabyś ukończylibyście ukończyłybyście
3rd ukończyłby ukończyłaby ukończyłoby ukończyliby ukończyłyby
impersonal ukończono by
imperative 1st niech ukończę ukończmy
2nd ukończ ukończcie
3rd niech ukończy niech ukończą
passive adjectival participle ukończony ukończona ukończone ukończeni ukończone
anterior adverbial participle ukończywszy
verbal noun ukończenie
verb

Further reading
  • ukończyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ukończyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.