ulecieć

Polish

Etymology

From u- +‎ lecieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈlɛ.t͡ɕɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛt͡ɕɛt͡ɕ
  • Syllabification: u‧le‧cieć

Verb

ulecieć pf (imperfective ulatywać)

  1. (intransitive) to take flight, to take wing, to fly away
  2. (intransitive) to dissipate, to evaporate, to vanish into thin air
  3. (intransitive, figuratively, of memories, emotions, etc.) to fade, to ebb

Conjugation
Conjugation of ulecieć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ulecieć
future tense 1st ulecę ulecimy
2nd ulecisz ulecicie
3rd uleci ulecą
impersonal uleci się
past tense 1st uleciałem uleciałam ulecieliśmy uleciałyśmy
2nd uleciałeś uleciałaś ulecieliście uleciałyście
3rd uleciał uleciała uleciało ulecieli uleciały
impersonal uleciano
conditional 1st uleciałbym uleciałabym ulecielibyśmy uleciałybyśmy
2nd uleciałbyś uleciałabyś ulecielibyście uleciałybyście
3rd uleciałby uleciałaby uleciałoby ulecieliby uleciałyby
impersonal uleciano by
imperative 1st niech ulecę ulećmy
2nd uleć ulećcie
3rd niech uleci niech ulecą
anterior adverbial participle uleciawszy
verbal noun ulecenie

Further reading
  • ulecieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ulecieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.