unanimus

Latin

Etymology

From ūni- + animus.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /uːˈna.ni.mus/, [uːˈnänɪmʊs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /uˈna.ni.mus/, [uˈnäːnimus]

Adjective

ūnanimus (feminine ūnanima, neuter ūnanimum, adverb ūnanimiter); first/second-declension adjective

  1. concordant, harmonious, unanimous (that acts as one)

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative ūnanimus ūnanima ūnanimum ūnanimī ūnanimae ūnanima
Genitive ūnanimī ūnanimae ūnanimī ūnanimōrum ūnanimārum ūnanimōrum
Dative ūnanimō ūnanimō ūnanimīs
Accusative ūnanimum ūnanimam ūnanimum ūnanimōs ūnanimās ūnanima
Ablative ūnanimō ūnanimā ūnanimō ūnanimīs
Vocative ūnanime ūnanima ūnanimum ūnanimī ūnanimae ūnanima

Synonyms

Derived terms

  • unanimitas

Descendants

  • English: unanimous
  • French: unanime
  • Italian: unanime

References

  • unanimus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • unanimus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • unanimus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.