uprowadzić

Polish

Etymology

From u- +‎ prowadzić.

Pronunciation
  • IPA(key): /u.prɔˈva.d͡ʑit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ad͡ʑit͡ɕ
  • Syllabification: u‧pro‧wa‧dzić

Verb

uprowadzić pf (imperfective uprowadzać)

  1. (transitive) to abduct, to hijack, to kidnap
    Synonym: porwać
  2. (transitive) to lead away

Conjugation
Conjugation of uprowadzić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive uprowadzić
future tense 1st uprowadzę uprowadzimy
2nd uprowadzisz uprowadzicie
3rd uprowadzi uprowadzą
impersonal uprowadzi się
past tense 1st uprowadziłem uprowadziłam uprowadziliśmy uprowadziłyśmy
2nd uprowadziłeś uprowadziłaś uprowadziliście uprowadziłyście
3rd uprowadził uprowadziła uprowadziło uprowadzili uprowadziły
impersonal uprowadzono
conditional 1st uprowadziłbym uprowadziłabym uprowadzilibyśmy uprowadziłybyśmy
2nd uprowadziłbyś uprowadziłabyś uprowadzilibyście uprowadziłybyście
3rd uprowadziłby uprowadziłaby uprowadziłoby uprowadziliby uprowadziłyby
impersonal uprowadzono by
imperative 1st niech uprowadzę uprowadźmy
2nd uprowadź uprowadźcie
3rd niech uprowadzi niech uprowadzą
passive adjectival participle uprowadzony uprowadzona uprowadzone uprowadzeni uprowadzone
anterior adverbial participle uprowadziwszy
verbal noun uprowadzenie

Further reading
  • uprowadzić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • uprowadzić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.