utoczyć

Polish

Etymology

From u- +‎ toczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈtɔ.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: u‧to‧czyć

Verb

utoczyć pf (imperfective utaczać)

  1. (transitive) to roll, to make by rolling
  2. (transitive) to lathe, to turn
    Synonyms: wytoczyć, obrobić
  3. (transitive) to draw off, to extract
    Synonyms: wytoczyć, spuścić, ściągnąć

Conjugation
Conjugation of utoczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive utoczyć
future tense 1st utoczę utoczymy
2nd utoczysz utoczycie
3rd utoczy utoczą
impersonal utoczy się
past tense 1st utoczyłem utoczyłam utoczyliśmy utoczyłyśmy
2nd utoczyłeś utoczyłaś utoczyliście utoczyłyście
3rd utoczył utoczyła utoczyło utoczyli utoczyły
impersonal utoczono
conditional 1st utoczyłbym utoczyłabym utoczylibyśmy utoczyłybyśmy
2nd utoczyłbyś utoczyłabyś utoczylibyście utoczyłybyście
3rd utoczyłby utoczyłaby utoczyłoby utoczyliby utoczyłyby
impersonal utoczono by
imperative 1st niech utoczę utoczmy
2nd utocz utoczcie
3rd niech utoczy niech utoczą
passive adjectival participle utoczony utoczona utoczone utoczeni utoczone
anterior adverbial participle utoczywszy
verbal noun utoczenie

Further reading
  • utoczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • utoczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.