vicarianus

Latin

Etymology

From vicārius (vicar) + -ānus.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /u̯i.kaː.riˈaː.nus/, [u̯ɪkäːriˈäːnʊs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /vi.ka.riˈa.nus/, [vikäriˈäːnus]

Adjective

vicāriānus (feminine vicāriāna, neuter vicāriānum); first/second-declension adjective

  1. Of or pertaining to a deputy or vicarvicarial.

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative vicāriānus vicāriāna vicāriānum vicāriānī vicāriānae vicāriāna
Genitive vicāriānī vicāriānae vicāriānī vicāriānōrum vicāriānārum vicāriānōrum
Dative vicāriānō vicāriānō vicāriānīs
Accusative vicāriānum vicāriānam vicāriānum vicāriānōs vicāriānās vicāriāna
Ablative vicāriānō vicāriānā vicāriānō vicāriānīs
Vocative vicāriāne vicāriāna vicāriānum vicāriānī vicāriānae vicāriāna

References

  • vicarianus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • vicarianus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.