viminetum

Latin

Etymology

vīmen (twig," "shoot;" "osier) + -ētum (grove)

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /u̯iː.miˈneː.tum/, [u̯iːmɪˈneːt̪ʊ̃ˑ]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /vi.miˈne.tum/, [vimiˈnɛːt̪um]

Noun

vīminētum n (genitive vīminētī); second declension

  1. a willow copse

Declension

Second-declension noun (neuter).

Case Singular Plural
Nominative vīminētum vīminēta
Genitive vīminētī vīminētōrum
Dative vīminētō vīminētīs
Accusative vīminētum vīminēta
Ablative vīminētō vīminētīs
Vocative vīminētum vīminēta

References

  • viminetum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • viminetum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.