voculatio

Latin

Etymology

From vōcula (small or feeble voice) + -ātiō.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /u̯oː.kuˈlaː.ti.oː/, [u̯oːkʊˈɫ̪äːt̪ioː]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /vo.kuˈlat.t͡si.o/, [vokuˈlät̪ː͡s̪io]

Noun

vōculātiō f (genitive vōculātiōnis); third declension

  1. the intonation, accentuation of words, accent

Declension

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative vōculātiō vōculātiōnēs
Genitive vōculātiōnis vōculātiōnum
Dative vōculātiōnī vōculātiōnibus
Accusative vōculātiōnem vōculātiōnēs
Ablative vōculātiōne vōculātiōnibus
Vocative vōculātiō vōculātiōnēs

References

  • voculatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • voculatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.