wprawiony

Polish

Etymology

From wprawić (się) +‎ -ony.

Pronunciation

IPA^(key): /fpraˈvjɔ.nɨ/
Rhymes: -ɔnɨ
Syllabification: wpra‧wio‧ny

Participle

wprawiony

passive adjectival participle of wprawić

Adjective

wprawiony (comparative bardziej wprawiony, superlative najbardziej wprawiony)

experienced, practised, proficient, skilled [+ do (genitive) = in what] [+ w (locative) = in what]
Synonyms: doświadczony, wykwalifikowany, wyszkolony

Declension

Declension of wprawiony

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	wprawiony		wprawione	wprawiona	wprawieni	wprawione
genitive	wprawionego			wprawionej	wprawionych
dative	wprawionemu			wprawionej	wprawionym
accusative	wprawionego	wprawiony	wprawione	wprawioną	wprawionych	wprawione
instrumental	wprawionym			wprawioną	wprawionymi
locative	wprawionym			wprawionej	wprawionych

Related terms

adjective

wprawny

adverb

wprawnie

noun

wprawa

verbs

wprawiać impf
wprawić pf

Further reading

wprawiony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
wprawiony in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.