wybrakowany

Polish

Etymology

From wybrakować +‎ -any.

Pronunciation

IPA^(key): /vɨb.ra.kɔˈva.nɨ/
Audio (file)
Rhymes: -anɨ
Syllabification: wyb‧ra‧ko‧wa‧ny

Adjective

wybrakowany (comparative bardziej wybrakowany, superlative najbardziej wybrakowany)

defective, deficient, faulty, flawy, irregular, lacking

Declension

Declension of wybrakowany

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	wybrakowany		wybrakowane	wybrakowana	wybrakowani	wybrakowane
genitive	wybrakowanego			wybrakowanej	wybrakowanych
dative	wybrakowanemu			wybrakowanej	wybrakowanym
accusative	wybrakowanego	wybrakowany	wybrakowane	wybrakowaną	wybrakowanych	wybrakowane
instrumental	wybrakowanym			wybrakowaną	wybrakowanymi
locative	wybrakowanym			wybrakowanej	wybrakowanych

Related terms

verbs

wybrakować
wybrakowywać

Participle

wybrakowany

masculine singular passive adjectival participle of wybrakować

Further reading

wybrakowany in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
wybrakowany in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.