wydarzać

Polish

Etymology

From wydarzyć +‎ -ać.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈda.ʐat͡ɕ/
  • Audio (wydarzać się)(file)
  • Rhymes: -aʐat͡ɕ
  • Syllabification: wy‧da‧rzać

Verb

wydarzać impf (perfective wydarzyć)

  1. (reflexive) to happen, to occur, to take place
    Synonyms: zdarzać się, dziać się

Conjugation
Conjugation of wydarzać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wydarzać
present tense 1st wydarzam wydarzamy
2nd wydarzasz wydarzacie
3rd wydarza wydarzają
impersonal wydarza się
past tense 1st wydarzałem wydarzałam wydarzaliśmy wydarzałyśmy
2nd wydarzałeś wydarzałaś wydarzaliście wydarzałyście
3rd wydarzał wydarzała wydarzało wydarzali wydarzały
impersonal wydarzano
future tense 1st będę wydarzał,
będę wydarzać
 będę wydarzała,
będę wydarzać
 będziemy wydarzali,
będziemy wydarzać
 będziemy wydarzały,
będziemy wydarzać
2nd będziesz wydarzał,
będziesz wydarzać
 będziesz wydarzała,
będziesz wydarzać
 będziecie wydarzali,
będziecie wydarzać
 będziecie wydarzały,
będziecie wydarzać
3rd będzie wydarzał,
będzie wydarzać
 będzie wydarzała,
będzie wydarzać
 będzie wydarzało,
będzie wydarzać
 będą wydarzali,
będą wydarzać
 będą wydarzały,
będą wydarzać
impersonal będzie wydarzać się
conditional 1st wydarzałbym wydarzałabym wydarzalibyśmy wydarzałybyśmy
2nd wydarzałbyś wydarzałabyś wydarzalibyście wydarzałybyście
3rd wydarzałby wydarzałaby wydarzałoby wydarzaliby wydarzałyby
impersonal wydarzano by
imperative 1st niech wydarzam wydarzajmy
2nd wydarzaj wydarzajcie
3rd niech wydarza niech wydarzają
active adjectival participle wydarzający wydarzająca wydarzające wydarzający wydarzające
contemporary adverbial participle wydarzając
verbal noun wydarzanie

Further reading
  • wydarzać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wydarzać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.