wykorzenić

Polish

Etymology

From wy- +‎ korzeń +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨ.kɔˈʐɛ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɲit͡ɕ
  • Syllabification: wy‧ko‧rze‧nić

Verb

wykorzenić pf (imperfective wykorzeniać)

  1. (transitive) to eradicate (to pull up a plant by the roots)
  2. (transitive) to extirpate (to put an end to something adverse)
  3. (transitive) to unroot, to uproot, to disroot (to become estranged from a culture, tradition or environment)

Conjugation
Conjugation of wykorzenić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wykorzenić
future tense 1st wykorzenię wykorzenimy
2nd wykorzenisz wykorzenicie
3rd wykorzeni wykorzenią
impersonal wykorzeni się
past tense 1st wykorzeniłem wykorzeniłam wykorzeniliśmy wykorzeniłyśmy
2nd wykorzeniłeś wykorzeniłaś wykorzeniliście wykorzeniłyście
3rd wykorzenił wykorzeniła wykorzeniło wykorzenili wykorzeniły
impersonal wykorzeniono
conditional 1st wykorzeniłbym wykorzeniłabym wykorzenilibyśmy wykorzeniłybyśmy
2nd wykorzeniłbyś wykorzeniłabyś wykorzenilibyście wykorzeniłybyście
3rd wykorzeniłby wykorzeniłaby wykorzeniłoby wykorzeniliby wykorzeniłyby
impersonal wykorzeniono by
imperative 1st niech wykorzenię wykorzeńmy
2nd wykorzeń wykorzeńcie
3rd niech wykorzeni niech wykorzenią
passive adjectival participle wykorzeniony wykorzeniona wykorzenione wykorzenieni wykorzenione
anterior adverbial participle wykorzeniwszy
verbal noun wykorzenienie

Further reading
  • wykorzenić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wykorzenić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.