wylecieć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish wylecieć, from Proto-Slavic *vyletěti. By surface analysis, wy- +‎ lecieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈlɛ.t͡ɕɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛt͡ɕɛt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧le‧cieć

Verb

wylecieć pf (imperfective wylatywać)

  1. (intransitive) to fly out
  2. (intransitive) to take off, to depart by flying
    Synonyms: odlecieć, wystartować
  3. (intransitive, colloquial) to fly, to flee, to dash
  4. (intransitive, colloquial) to fall out, to slip out
  5. (intransitive, colloquial) to drop out, to flunk, to be let go

Conjugation
Conjugation of wylecieć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wylecieć
future tense 1st wylecę wylecimy
2nd wylecisz wylecicie
3rd wyleci wylecą
impersonal wyleci się
past tense 1st wyleciałem wyleciałam wylecieliśmy wyleciałyśmy
2nd wyleciałeś wyleciałaś wylecieliście wyleciałyście
3rd wyleciał wyleciała wyleciało wylecieli wyleciały
impersonal wyleciano
conditional 1st wyleciałbym wyleciałabym wylecielibyśmy wyleciałybyśmy
2nd wyleciałbyś wyleciałabyś wylecielibyście wyleciałybyście
3rd wyleciałby wyleciałaby wyleciałoby wylecieliby wyleciałyby
impersonal wyleciano by
imperative 1st niech wylecę wylećmy
2nd wyleć wylećcie
3rd niech wyleci niech wylecą
anterior adverbial participle wyleciawszy
verbal noun wylecenie

Further reading
  • wylecieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wylecieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.