wymusić

Polish

Etymology

From wy- +‎ musieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈmu.ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uɕit͡ɕ
  • Syllabification: wy‧mu‧sić

Verb

wymusić pf (imperfective wymuszać)

  1. (transitive) to extort, to force (to wrest from an unwilling person by undue or illegal exercise of power or ingenuity)

Conjugation
Conjugation of wymusić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wymusić
future tense 1st wymuszę wymusimy
2nd wymusisz wymusicie
3rd wymusi wymuszą
impersonal wymusi się
past tense 1st wymusiłem wymusiłam wymusiliśmy wymusiłyśmy
2nd wymusiłeś wymusiłaś wymusiliście wymusiłyście
3rd wymusił wymusiła wymusiło wymusili wymusiły
impersonal wymuszono
conditional 1st wymusiłbym wymusiłabym wymusilibyśmy wymusiłybyśmy
2nd wymusiłbyś wymusiłabyś wymusilibyście wymusiłybyście
3rd wymusiłby wymusiłaby wymusiłoby wymusiliby wymusiłyby
impersonal wymuszono by
imperative 1st niech wymuszę wymuśmy
2nd wymuś wymuście
3rd niech wymusi niech wymuszą
passive adjectival participle wymuszony wymuszona wymuszone wymuszeni wymuszone
anterior adverbial participle wymusiwszy
verbal noun wymuszenie

Derived terms
adjective
nouns
adverb
noun
  • wymuszoność

Further reading
  • wymusić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wymusić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.