wyruszyć

Polish

Etymology

From wy- +‎ ruszyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈru.ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧ru‧szyć

Verb

wyruszyć pf (imperfective wyruszać)

  1. (intransitive) to set off, to start out, to set forth

Conjugation
Conjugation of wyruszyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wyruszyć
future tense 1st wyruszę wyruszymy
2nd wyruszysz wyruszycie
3rd wyruszy wyruszą
impersonal wyruszy się
past tense 1st wyruszyłem wyruszyłam wyruszyliśmy wyruszyłyśmy
2nd wyruszyłeś wyruszyłaś wyruszyliście wyruszyłyście
3rd wyruszył wyruszyła wyruszyło wyruszyli wyruszyły
impersonal wyruszono
conditional 1st wyruszyłbym wyruszyłabym wyruszylibyśmy wyruszyłybyśmy
2nd wyruszyłbyś wyruszyłabyś wyruszylibyście wyruszyłybyście
3rd wyruszyłby wyruszyłaby wyruszyłoby wyruszyliby wyruszyłyby
impersonal wyruszono by
imperative 1st niech wyruszę wyruszmy
2nd wyrusz wyruszcie
3rd niech wyruszy niech wyruszą
anterior adverbial participle wyruszywszy
verbal noun wyruszenie

Further reading
  • wyruszyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wyruszyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.