wyrwać

Polish

Etymology

From wy- +‎ rwać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvɨ.rvat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨrvat͡ɕ
  • Syllabification: wy‧rwać

Verb

wyrwać pf (imperfective wyrywać)

  1. (transitive) to pull out, to extract
  2. (transitive) to pull from, to wrest, to snatch
  3. (transitive) to suddenly end, to terminate a state
  4. (reflexive) to get away, to escape, to get out

Conjugation
Conjugation of wyrwać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wyrwać
future tense 1st wyrwę wyrwiemy
2nd wyrwiesz wyrwiecie
3rd wyrwie wyrwą
impersonal wyrwie się
past tense 1st wyrwałem wyrwałam wyrwaliśmy wyrwałyśmy
2nd wyrwałeś wyrwałaś wyrwaliście wyrwałyście
3rd wyrwał wyrwała wyrwało wyrwali wyrwały
impersonal wyrwano
conditional 1st wyrwałbym wyrwałabym wyrwalibyśmy wyrwałybyśmy
2nd wyrwałbyś wyrwałabyś wyrwalibyście wyrwałybyście
3rd wyrwałby wyrwałaby wyrwałoby wyrwaliby wyrwałyby
impersonal wyrwano by
imperative 1st niech wyrwę wyrwijmy
2nd wyrwij wyrwijcie
3rd niech wyrwie niech wyrwą
passive adjectival participle wyrwany wyrwana wyrwane wyrwani wyrwane
anterior adverbial participle wyrwawszy
verbal noun wyrwanie

Further reading
  • wyrwać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wyrwać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.