wyrzucić

Polish

Etymology

From wy- +‎ rzucić.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈʐu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: wy‧rzu‧cić

Verb

wyrzucić pf (imperfective wyrzucać)

  1. (transitive) to throw away, to discard, to trash
  2. (transitive) to eject, to expel, to throw out of
  3. (transitive) to fire, to sack, to dismiss
    Synonym: zwolnić

Conjugation
Conjugation of wyrzucić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wyrzucić
future tense 1st wyrzucę wyrzucimy
2nd wyrzucisz wyrzucicie
3rd wyrzuci wyrzucą
impersonal wyrzuci się
past tense 1st wyrzuciłem wyrzuciłam wyrzuciliśmy wyrzuciłyśmy
2nd wyrzuciłeś wyrzuciłaś wyrzuciliście wyrzuciłyście
3rd wyrzucił wyrzuciła wyrzuciło wyrzucili wyrzuciły
impersonal wyrzucono
conditional 1st wyrzuciłbym wyrzuciłabym wyrzucilibyśmy wyrzuciłybyśmy
2nd wyrzuciłbyś wyrzuciłabyś wyrzucilibyście wyrzuciłybyście
3rd wyrzuciłby wyrzuciłaby wyrzuciłoby wyrzuciliby wyrzuciłyby
impersonal wyrzucono by
imperative 1st niech wyrzucę wyrzućmy
2nd wyrzuć wyrzućcie
3rd niech wyrzuci niech wyrzucą
passive adjectival participle wyrzucony wyrzucona wyrzucone wyrzuceni wyrzucone
anterior adverbial participle wyrzuciwszy
verbal noun wyrzucenie

Derived terms
noun
verbs

Further reading
  • wyrzucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wyrzucić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.