wywodzić

Polish

Inherited from Old Polish wywodzić, from Proto-Slavic *vyvoditi. By surface analysis, wy- +‎ wodzić.

wywodzić impf (perfective wywieść)

(transitive) to lead someone out of a given place
(transitive) to consider a given place or situation to be someone's origin
(transitive) to deduce, to infer (to come to a conclusion by connecting events or to present this conclusion)
(reflexive) to descend, to originate from a place or situation

Conjugation of wywodzić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wywodzić
present tense	1^st	wywodzę			wywodzimy
	2^nd	wywodzisz			wywodzicie
	3^rd	wywodzi			wywodzą
	impersonal	wywodzi się
past tense	1^st	wywodziłem	wywodziłam		wywodziliśmy	wywodziłyśmy
	2^nd	wywodziłeś	wywodziłaś		wywodziliście	wywodziłyście
	3^rd	wywodził	wywodziła	wywodziło	wywodzili	wywodziły
	impersonal	wywodzono
future tense	1^st	będę wywodził, będę wywodzić	będę wywodziła, będę wywodzić		będziemy wywodzili, będziemy wywodzić	będziemy wywodziły, będziemy wywodzić
	2^nd	będziesz wywodził, będziesz wywodzić	będziesz wywodziła, będziesz wywodzić		będziecie wywodzili, będziecie wywodzić	będziecie wywodziły, będziecie wywodzić
	3^rd	będzie wywodził, będzie wywodzić	będzie wywodziła, będzie wywodzić	będzie wywodziło, będzie wywodzić	będą wywodzili, będą wywodzić	będą wywodziły, będą wywodzić
	impersonal	będzie wywodzić się
conditional	1^st	wywodziłbym	wywodziłabym		wywodzilibyśmy	wywodziłybyśmy
	2^nd	wywodziłbyś	wywodziłabyś		wywodzilibyście	wywodziłybyście
	3^rd	wywodziłby	wywodziłaby	wywodziłoby	wywodziliby	wywodziłyby
	impersonal	wywodzono by
imperative	1^st	niech wywodzę			wywódźmy
	2^nd	wywódź			wywódźcie
	3^rd	niech wywodzi			niech wywodzą
active adjectival participle		wywodzący	wywodząca	wywodzące	wywodzący	wywodzące
passive adjectival participle		wywodzony	wywodzona	wywodzone	wywodzeni	wywodzone
contemporary adverbial participle		wywodząc
verbal noun		wywodzenie

verbs

noun