zakrakać

Polish

Etymology

From za- +‎ krakać.

Pronunciation
  • IPA(key): /zaˈkra.kat͡ɕ/
  • Rhymes: -akat͡ɕ
  • Syllabification: za‧kra‧kać

Verb

zakrakać pf (imperfective krakać)

  1. (intransitive) to caw, to croak

Conjugation
Conjugation of zakrakać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zakrakać
future tense 1st zakraczę zakraczemy
2nd zakraczesz zakraczecie
3rd zakracze zakraczą
impersonal zakracze się
past tense 1st zakrakałem zakrakałam zakrakaliśmy zakrakałyśmy
2nd zakrakałeś zakrakałaś zakrakaliście zakrakałyście
3rd zakrakał zakrakała zakrakało zakrakali zakrakały
impersonal zakrakano
conditional 1st zakrakałbym zakrakałabym zakrakalibyśmy zakrakałybyśmy
2nd zakrakałbyś zakrakałabyś zakrakalibyście zakrakałybyście
3rd zakrakałby zakrakałaby zakrakałoby zakrakaliby zakrakałyby
impersonal zakrakano by
imperative 1st niech zakraczę zakraczmy
2nd zakracz zakraczcie
3rd niech zakracze niech zakraczą
anterior adverbial participle zakrakawszy
verbal noun zakrakanie

Further reading
  • zakrakać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zakrakać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.