zawinić

Polish

Etymology

From za- +‎ winić.

Pronunciation
  • IPA(key): /zaˈvi.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -iɲit͡ɕ
  • Syllabification: za‧wi‧nić

Verb

zawinić pf (imperfective zawiniać)

  1. (intransitive) to be to blame, to be guilty

Conjugation
Conjugation of zawinić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zawinić
future tense 1st zawinię zawinimy
2nd zawinisz zawinicie
3rd zawini zawinią
impersonal zawini się
past tense 1st zawiniłem zawiniłam zawiniliśmy zawiniłyśmy
2nd zawiniłeś zawiniłaś zawiniliście zawiniłyście
3rd zawinił zawiniła zawiniło zawinili zawiniły
impersonal zawiniono
conditional 1st zawiniłbym zawiniłabym zawinilibyśmy zawiniłybyśmy
2nd zawiniłbyś zawiniłabyś zawinilibyście zawiniłybyście
3rd zawiniłby zawiniłaby zawiniłoby zawiniliby zawiniłyby
impersonal zawiniono by
imperative 1st niech zawinię zawińmy
2nd zawiń zawińcie
3rd niech zawini niech zawinią
passive adjectival participle zawiniony zawiniona zawinione zawinieni zawinione
anterior adverbial participle zawiniwszy
verbal noun zawinienie

Derived terms
adjective

Further reading
  • zawinić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zawinić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.