zepsuć

Polish

Etymology

From ze- +‎ psuć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzɛ.psut͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛpsut͡ɕ
  • Syllabification: ze‧psuć

Verb

zepsuć pf (imperfective psuć)

  1. (transitive) to ruin, to spoil
  2. (reflexive) to break, to break down
  3. (reflexive) to go bad, to go off, to spoil

Conjugation
Conjugation of zepsuć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zepsuć
future tense 1st zepsuję zepsujemy
2nd zepsujesz zepsujecie
3rd zepsuje zepsują
impersonal zepsuje się
past tense 1st zepsułem zepsułam zepsuliśmy zepsułyśmy
2nd zepsułeś zepsułaś zepsuliście zepsułyście
3rd zepsuł zepsuła zepsuło zepsuli zepsuły
impersonal zepsuto
conditional 1st zepsułbym zepsułabym zepsulibyśmy zepsułybyśmy
2nd zepsułbyś zepsułabyś zepsulibyście zepsułybyście
3rd zepsułby zepsułaby zepsułoby zepsuliby zepsułyby
impersonal zepsuto by
imperative 1st niech zepsuję zepsujmy
2nd zepsuj zepsujcie
3rd niech zepsuje niech zepsują
passive adjectival participle zepsuty zepsuta zepsute zepsuci zepsute
anterior adverbial participle zepsuto
verbal noun zepsucie

Further reading
  • zepsuć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zepsuć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.