abdykować

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin abdīcō + -ować.[1][2] First attested in 1688.[3]

Pronunciation

  • IPA(key): /ab.dɨˈkɔ.vat͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -ɔvat͡ɕ
  • Syllabification: ab‧dy‧ko‧wać

Verb

abdykować impf or pf

  1. (intransitive, law) to abdicate [+ na rzecz (genitive) = on behalf of someone] [+ z (genitive) = from what] or in Middle Polish [+ od (genitive)] (to surrender, renounce or relinquish, as sovereign power)
    abdykował cesarzan emperor abdicated
    abdykował cara tsar abdicated
    abdykował króla king abdicated
    abdykował papieżthe pope abdicated
  2. (intransitive, by extension) to abdicate, to resign, to quit

Conjugation

Imperfect conjugation:

Perfect conjugation:

adjective
nouns

References

  1. Mirosław Bańko; Lidia Wiśniakowska (2021) Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. Witold Doroszewski, editor (1958–1969), abdykować”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
  3. Krystyna Siekierska (26.03.2020), ABDYKOWAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
  • Pęzik, Piotr; Przepiórkowski, A.; Bańko, M.; Górski, R.; Lewandowska-Tomaszczyk, B (2012) Wyszukiwarka PELCRA dla danych NKJP. Narodowy Korpus Języka Polskiego [National Polish Language Corpus, PELCRA search engine], Wydawnictwo PWN

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.