absolutywny

Polish

Etymology

From absolutyw +‎ -ny. First attested in 1918.[1]

Pronunciation

IPA^(key): /ap.sɔ.luˈtɨv.nɨ/
Rhymes: -ɨvnɨ
Syllabification: ab‧so‧lu‧tyw‧ny

Adjective

absolutywny (not comparable)

(relational, grammar) absolutive (of or pertaining to the grammatical case used to indicate the patient or experiencer of a verb’s action)

Declension

Declension of absolutywny

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	absolutywny		absolutywne	absolutywna	absolutywni	absolutywne
genitive	absolutywnego			absolutywnej	absolutywnych
dative	absolutywnemu			absolutywnej	absolutywnym
accusative	absolutywnego	absolutywny	absolutywne	absolutywną	absolutywnych	absolutywne
instrumental	absolutywnym			absolutywną	absolutywnymi
locative	absolutywnym			absolutywnej	absolutywnych

Related terms

adjectives

adverbs

nouns

verbs

absolutyzować impf, zabsolutyzować pf
absolwować impf

References

Materyały i prace Komisyi Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie‎, volume 8, 1918, page v

Further reading

absolutywny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.