bogoburczy

Polish

Etymology

From Bóg +‎ -o- +‎ burczeć +‎ -y. First attested in 1876.[1][2]

Pronunciation

IPA^(key): /bɔ.ɡɔˈbur.t͡ʂɨ/
Rhymes: -urt͡ʂɨ
Syllabification: bo‧go‧bur‧czy

Adjective

bogoburczy (comparative bardziej bogoburczy, superlative najbardziej bogoburczy)

(religion) heretical, iconoclastic (going against God)
Synonym: heretycki

Declension

Declension of bogoburczy

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	bogoburczy		bogoburcze	bogoburcza	bogoburczy	bogoburcze
genitive	bogoburczego			bogoburczej	bogoburczych
dative	bogoburczemu			bogoburczej	bogoburczym
accusative	bogoburczego	bogoburczy	bogoburcze	bogoburczą	bogoburczych	bogoburcze
instrumental	bogoburczym			bogoburczą	bogoburczymi
locative	bogoburczym			bogoburczej	bogoburczych

Derived terms

noun

bogoburstwo

Related terms

noun

bóg

verb

burczeć impf

References

Irlandia i Polska‎, 1876, page 163
bogoburczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

bogoburczy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
bogoburczy in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.