brzęknąć

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbʐɛŋk.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛŋknɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: brzęk‧nąć

Etymology 1

Inherited from Proto-Slavic *brę̀knǫti, from Proto-Balto-Slavic *brínktei, from Proto-Indo-European *bʰrenk-.

Verb

brzęknąć impf

  1. (intransitive) to swell (to become larger or rounder in size, typically as a result of an accumulation of fluid)
    Synonyms: nabrzmiewać, pęcznieć, puchnąć
Conjugation
Conjugation of brzęknąć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive brzęknąć
present tense 1st brzęknę brzękniemy
2nd brzękniesz brzękniecie
3rd brzęknie brzękną
impersonal brzęknie się
past tense 1st brzękłem brzękłam brzękliśmy brzękłyśmy
2nd brzękłeś brzękłaś brzękliście brzękłyście
3rd brzękł brzękła brzękło brzękli brzękły
impersonal brzęknięto
future tense 1st będę brzękł,
będę brzęknąć
 będę brzękła,
będę brzęknąć
 będziemy brzękli,
będziemy brzęknąć
 będziemy brzękły,
będziemy brzęknąć
2nd będziesz brzękł,
będziesz brzęknąć
 będziesz brzękła,
będziesz brzęknąć
 będziecie brzękli,
będziecie brzęknąć
 będziecie brzękły,
będziecie brzęknąć
3rd będzie brzękł,
będzie brzęknąć
 będzie brzękła,
będzie brzęknąć
 będzie brzękło,
będzie brzęknąć
 będą brzękli,
będą brzęknąć
 będą brzękły,
będą brzęknąć
impersonal będzie brzęknąć się
conditional 1st brzękłbym brzękłabym brzęklibyśmy brzękłybyśmy
2nd brzękłbyś brzękłabyś brzęklibyście brzękłybyście
3rd brzękłby brzękłaby brzękłoby brzękliby brzękłyby
impersonal brzęknięto by
imperative 1st niech brzęknę brzęknijmy
2nd brzęknij brzęknijcie
3rd niech brzęknie niech brzękną
active adjectival participle brzęknący brzęknąca brzęknące brzęknący brzęknące
contemporary adverbial participle brzęknąc
verbal noun brzęknięcie
Derived terms
noun
verbs

Etymology 2

From brzękać +‎ -nąć.

Alternative forms
  • brząknąć

Verb

brzęknąć pf (imperfective brzękać or brzęczeć)

  1. (intransitive) to clang, to twang (to produce a metalic sound)
  2. (intransitive) to pluck, to strum (e.g. a guitar)
Conjugation
Conjugation of brzęknąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive brzęknąć
future tense 1st brzęknę brzękniemy
2nd brzękniesz brzękniecie
3rd brzęknie brzękną
impersonal brzęknie się
past tense 1st brzęknąłem brzęknęłam brzęknęliśmy brzęknęłyśmy
2nd brzęknąłeś brzęknęłaś brzęknęliście brzęknęłyście
3rd brzęknął brzęknęła brzęknęło brzęknęli brzęknęły
impersonal brzęknięto
conditional 1st brzęknąłbym brzęknęłabym brzęknęlibyśmy brzęknęłybyśmy
2nd brzęknąłbyś brzęknęłabyś brzęknęlibyście brzęknęłybyście
3rd brzęknąłby brzęknęłaby brzęknęłoby brzęknęliby brzęknęłyby
impersonal brzęknięto by
imperative 1st niech brzęknę brzęknijmy
2nd brzęknij brzęknijcie
3rd niech brzęknie niech brzękną
anterior adverbial participle brzęknąwszy
verbal noun brzęknięcie
Derived terms
noun
  • brzęknięcie
nouns

Further reading
  • brzęknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • brzęknąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.