certioro
Latin
Etymology
A contraction of certiōrem facere ("to search", literally "to make more certain").
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ker.tiˈoː.roː/, [kɛr.t̪iˈoː.roː]
Verb
certiōrō (present infinitive certiōrere, perfect active certiōrāvī); third conjugation, no supine stem
Conjugation
Conjugation of certiōrō (first conjugation, no supine stem) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | certiōrō | certiōrās | certiōrat | certiōrāmus | certiōrātis | certiōrant |
imperfect | certiōrābam | certiōrābās | certiōrābat | certiōrābāmus | certiōrābātis | certiōrābant | |
future | certiōrābō | certiōrābis | certiōrābit | certiōrābimus | certiōrābitis | certiōrābunt | |
perfect | certiōrāvī | certiōrāvistī | certiōrāvit | certiōrāvimus | certiōrāvistis | certiōrāvērunt, certiōrāvēre | |
pluperfect | certiōrāveram | certiōrāverās | certiōrāverat | certiōrāverāmus | certiōrāverātis | certiōrāverant | |
future perfect | certiōrāverō | certiōrāveris | certiōrāverit | certiōrāverimus | certiōrāveritis | certiōrāverint | |
passive | present | certiōror | certiōrāris, certiōrāre | certiōrātur | certiōrāmur | certiōrāminī | certiōrantur |
imperfect | certiōrābar | certiōrābāris, certiōrābāre | certiōrābātur | certiōrābāmur | certiōrābāminī | certiōrābantur | |
future | certiōrābor | certiōrāberis, certiōrābere | certiōrābitur | certiōrābimur | certiōrābiminī | certiōrābuntur | |
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | certiōrem | certiōrēs | certiōret | certiōrēmus | certiōrētis | certiōrent |
imperfect | certiōrārem | certiōrārēs | certiōrāret | certiōrārēmus | certiōrārētis | certiōrārent | |
perfect | certiōrāverim | certiōrāverīs | certiōrāverit | certiōrāverīmus | certiōrāverītis | certiōrāverint | |
pluperfect | certiōrāvissem | certiōrāvissēs | certiōrāvisset | certiōrāvissēmus | certiōrāvissētis | certiōrāvissent | |
passive | present | certiōrer | certiōrēris, certiōrēre | certiōrētur | certiōrēmur | certiōrēminī | certiōrentur |
imperfect | certiōrārer | certiōrārēris, certiōrārēre | certiōrārētur | certiōrārēmur | certiōrārēminī | certiōrārentur | |
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | certiōrā | — | — | certiōrāte | — |
future | — | certiōrātō | certiōrātō | — | certiōrātōte | certiōrantō | |
passive | present | — | certiōrāre | — | — | certiōrāminī | — |
future | — | certiōrātor | certiōrātor | — | — | certiōrantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | certiōrāre | certiōrāvisse | — | certiōrārī | — | — | |
participles | certiōrāns | — | — | — | — | certiōrandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
certiōrandī | certiōrandō | certiōrandum | certiōrandō | — | — |
Descendants
- → English: certiorari
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.