contemplatorius
Latin
Etymology
From contemplātōr (“observer, surveyor”) + -ius.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kon.tem.plaːˈtoː.ri.us/, [kɔn̪t̪ɛmpɫ̪äːˈt̪oːriʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /kon.tem.plaˈto.ri.us/, [kon̪t̪empläˈt̪ɔːrius]
Adjective
contemplātōrius (feminine contemplātōria, neuter contemplātōrium); first/second-declension adjective
- of or pertaining to contemplation, considering
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | contemplātōrius | contemplātōria | contemplātōrium | contemplātōriī | contemplātōriae | contemplātōria | |
Genitive | contemplātōriī | contemplātōriae | contemplātōriī | contemplātōriōrum | contemplātōriārum | contemplātōriōrum | |
Dative | contemplātōriō | contemplātōriō | contemplātōriīs | ||||
Accusative | contemplātōrium | contemplātōriam | contemplātōrium | contemplātōriōs | contemplātōriās | contemplātōria | |
Ablative | contemplātōriō | contemplātōriā | contemplātōriō | contemplātōriīs | |||
Vocative | contemplātōrie | contemplātōria | contemplātōrium | contemplātōriī | contemplātōriae | contemplātōria |
References
- “contemplatorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- contemplatorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.