deiuvans

Latin

Etymology

Present participle of dēiuvō

Participle

dēiuvāns m, f, n (genitive dēiuvantis); third declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative dēiuvāns dēiuvāns dēiuvantēs dēiuvantia
Genitive dēiuvantis dēiuvantis dēiuvantium dēiuvantium
Dative dēiuvantī dēiuvantī dēiuvantibus dēiuvantibus
Accusative dēiuvantem dēiuvāns dēiuvantēs, dēiuvantīs dēiuvantia
Ablative dēiuvante, dēiuvantī1 dēiuvante, dēiuvantī1 dēiuvantibus dēiuvantibus
Vocative dēiuvāns dēiuvāns dēiuvantēs dēiuvantia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.