desertus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dēserō (forsake, abandon).

Participle

dēsertus (feminine dēserta, neuter dēsertum, comparative dēsertior, superlative dēsertissimus); first/second-declension participle

  1. deserted, abandoned, having been forsaken.
  2. (substantive in the plural) desert

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dēsertus dēserta dēsertum dēsertī dēsertae dēserta
Genitive dēsertī dēsertae dēsertī dēsertōrum dēsertārum dēsertōrum
Dative dēsertō dēsertō dēsertīs
Accusative dēsertum dēsertam dēsertum dēsertōs dēsertās dēserta
Ablative dēsertō dēsertā dēsertō dēsertīs
Vocative dēserte dēserta dēsertum dēsertī dēsertae dēserta

Derived terms

Descendants

References

  • desertus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • desertus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • desertus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • deserts: loca deserta (opp. frequentia)
    • (ambiguous) to be abandoned by good luck: a fortuna desertum, derelictum esse

Latvian

Noun

desertus m

  1. accusative plural form of deserts
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.