disterminaturus

Latin

Etymology

Future active participle of disterminō

Participle

disterminātūrus m (feminine disterminātūra, neuter disterminātūrum); first/second declension

  1. about to divide

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative disterminātūrus disterminātūra disterminātūrum disterminātūrī disterminātūrae disterminātūra
Genitive disterminātūrī disterminātūrae disterminātūrī disterminātūrōrum disterminātūrārum disterminātūrōrum
Dative disterminātūrō disterminātūrae disterminātūrō disterminātūrīs disterminātūrīs disterminātūrīs
Accusative disterminātūrum disterminātūram disterminātūrum disterminātūrōs disterminātūrās disterminātūra
Ablative disterminātūrō disterminātūrā disterminātūrō disterminātūrīs disterminātūrīs disterminātūrīs
Vocative disterminātūre disterminātūra disterminātūrum disterminātūrī disterminātūrae disterminātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.