domówić

From do- +‎ mówić. First attested in 1481.

domówić pf (imperfective domawiać)

1. to finish saying
   • after 1512, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎, page 612:

     A takosch rzekl myly Kristus daley: Ova szye przyblyza, yen myą zdradzy. A nye doczyągnal myly Kristus tego slova domovycz, aze Iudasch poydzye (adhuc eo loquente ecce Judas... venit Mat 26, 47) z vyelyką tlusczą Zydov y ryczerzov

     A takoż rzekł miły Krystus dalej: Owa sie przybliża, jen mię zdradzi. A nie dociągnął miły Krystus tego słowa domowić, aże Judasz pojdzie (adhuc eo loquente ecce Judas... venit Mat 26, 47) z wieliką tłuszczą Żydow i rycerzow

2. to agree on or coordinate the details of something
   • after 1512, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎, page 507:

     Czczyenye o tem, yako Zydovye Vyelyką Srodą konyecznye domovyly, yze myely vbycz mylego Iesuszą

     Czcienie o tem, jako Żydowie w Wieliką Środę koniecznie domowili, iże mieli ubić miłego Jesusa

3. (reflexive, law) to declare in a trial
   • 1481, Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej : z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Alexandra hr. Stadnickiego‎, volume XVI, published 1868, page 392:

     Prefatus procurator iure proloqutus est al. domowił sie, ut predicta Anna de Jasionka tradidit filio suo Iohanni per legitimum al. obcego tutorem causam vergentem cum generoso Iohanne subpincerna et eciam Anna Korytkowa eodem modo marito suo tradidit, quod et ius decrevit, quod possunt habere

     Prefatus procurator iure proloqutus est al. domovyl sze, ut predicta Anna de Iaszonka tradidit filio suo Iohanni per legitimum al. obczego tutorem causam vergentem cum generoso Iohanne subpincerna et eciam Anna Korythkowa eodem modo marito suo tradidit, quod et ius decrevit, quod possunt habere

• Polish: domówić

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “domówić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish domówić. By surface analysis, do- +‎ mówić. First attested in 1481.[1]

• IPA^(key): /dɔˈmu.vit͡ɕ/
• Rhymes: -uvit͡ɕ
• Syllabification: do‧mó‧wić

domówić pf (imperfective domawiać)

1. (transitive, literary) to finish saying

   Synonyms: dokończyć, dopowiedzieć

2. (transitive) to order something extra

   Hypernym: zamówić

3. (transitive) to agree on or coordinate the details of something [+ z (instrumental) = with whom]

   Synonym: dograć

4. (transitive, dated) to rib, to deride, to jeer, to jibe

   Synonyms: przymówić; see also Thesaurus:obrażać

5. (reflexive, colloquial) to agree on or coordinate the details of something [+ z (instrumental) = with whom]

   Synonym: porozumieć się

6. (reflexive, colloquial) to admonish

   Synonym: przymówiać się

• domówić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• domówić in Polish dictionaries at PWN
• “domowić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2022
• “domowić się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2022
• Wiesław Morawski (14.05.2019), “DOMÓWIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• “DOMÓWIĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 08.06.2010
• Samuel Bogumił Linde (1807-1814), “domówić”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861), “domówić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “domówić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 506
• domówić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego