druzgotać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *druzgati.

Pronunciation
  • IPA(key): /druzˈɡɔ.tat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔtat͡ɕ
  • Syllabification: druz‧go‧tać

Verb

druzgotać impf (perfective zdruzgotać)

  1. (transitive) to break into pieces
  2. (transitive, literary) to devastate, to ruin (to ruin many or all things over a large area)
    Synonym: dewastować
  3. (transitive) to devastate (emotionally)

Conjugation
Conjugation of druzgotać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive druzgotać
present tense 1st druzgocę druzgocemy
2nd druzgocesz druzgocecie
3rd druzgoce druzgocą
impersonal druzgoce się
past tense 1st druzgotałem druzgotałam druzgotaliśmy druzgotałyśmy
2nd druzgotałeś druzgotałaś druzgotaliście druzgotałyście
3rd druzgotał druzgotała druzgotało druzgotali druzgotały
impersonal druzgotano
future tense 1st będę druzgotał,
będę druzgotać
 będę druzgotała,
będę druzgotać
 będziemy druzgotali,
będziemy druzgotać
 będziemy druzgotały,
będziemy druzgotać
2nd będziesz druzgotał,
będziesz druzgotać
 będziesz druzgotała,
będziesz druzgotać
 będziecie druzgotali,
będziecie druzgotać
 będziecie druzgotały,
będziecie druzgotać
3rd będzie druzgotał,
będzie druzgotać
 będzie druzgotała,
będzie druzgotać
 będzie druzgotało,
będzie druzgotać
 będą druzgotali,
będą druzgotać
 będą druzgotały,
będą druzgotać
impersonal będzie druzgotać się
conditional 1st druzgotałbym druzgotałabym druzgotalibyśmy druzgotałybyśmy
2nd druzgotałbyś druzgotałabyś druzgotalibyście druzgotałybyście
3rd druzgotałby druzgotałaby druzgotałoby druzgotaliby druzgotałyby
impersonal druzgotano by
imperative 1st niech druzgocę druzgoczmy
2nd druzgocz druzgoczcie
3rd niech druzgoce niech druzgocą
active adjectival participle druzgocący druzgocąca druzgocące druzgocący druzgocące
passive adjectival participle druzgotany druzgotana druzgotane druzgotani druzgotane
contemporary adverbial participle druzgocąc
verbal noun druzgotanie

or

Conjugation of druzgotać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive druzgotać
present tense 1st druzgoczę druzgoczemy
2nd druzgoczesz druzgoczecie
3rd druzgocze druzgoczą
impersonal druzgocze się
past tense 1st druzgotałem druzgotałam druzgotaliśmy druzgotałyśmy
2nd druzgotałeś druzgotałaś druzgotaliście druzgotałyście
3rd druzgotał druzgotała druzgotało druzgotali druzgotały
impersonal druzgotano
future tense 1st będę druzgotał,
będę druzgotać
 będę druzgotała,
będę druzgotać
 będziemy druzgotali,
będziemy druzgotać
 będziemy druzgotały,
będziemy druzgotać
2nd będziesz druzgotał,
będziesz druzgotać
 będziesz druzgotała,
będziesz druzgotać
 będziecie druzgotali,
będziecie druzgotać
 będziecie druzgotały,
będziecie druzgotać
3rd będzie druzgotał,
będzie druzgotać
 będzie druzgotała,
będzie druzgotać
 będzie druzgotało,
będzie druzgotać
 będą druzgotali,
będą druzgotać
 będą druzgotały,
będą druzgotać
impersonal będzie druzgotać się
conditional 1st druzgotałbym druzgotałabym druzgotalibyśmy druzgotałybyśmy
2nd druzgotałbyś druzgotałabyś druzgotalibyście druzgotałybyście
3rd druzgotałby druzgotałaby druzgotałoby druzgotaliby druzgotałyby
impersonal druzgotano by
imperative 1st niech druzgoczę druzgoczmy
2nd druzgocz druzgoczcie
3rd niech druzgocze niech druzgoczą
active adjectival participle druzgoczący druzgocząca druzgoczące druzgoczący druzgoczące
passive adjectival participle druzgotany druzgotana druzgotane druzgotani druzgotane
contemporary adverbial participle druzgocząc
verbal noun druzgotanie

Derived terms
adjectives
adverbs
  • druzgocąco
  • druzgocząco

Further reading
  • druzgotać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • druzgotać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.