ducatrix

Latin

Etymology

From ducātor + -trīx.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /duˈkaː.triːks/, [d̪ʊˈkäːt̪riːks̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /duˈka.triks/, [d̪uˈkäːt̪riks]

Noun

ducātrīx f (genitive ducātrīcis, masculine ducātor); third declension

  1. a (female) leader, a chieftainess

Declension

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative ducātrīx ducātrīcēs
Genitive ducātrīcis ducātrīcum
Dative ducātrīcī ducātrīcibus
Accusative ducātrīcem ducātrīcēs
Ablative ducātrīce ducātrīcibus
Vocative ducātrīx ducātrīcēs

References

  • ducatrix”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ducatrix in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.