dziwaczny

Polish

Etymology

From dziwak +‎ -ny.

Pronunciation

IPA^(key): /d͡ʑiˈvat͡ʂ.nɨ/
Audio (file)
Rhymes: -at͡ʂnɨ
Syllabification: dzi‧wacz‧ny

Adjective

dziwaczny (comparative dziwaczniejszy, superlative najdziwaczniejszy, adverb dziwacznie)

weird, bizarre

Declension

Declension of dziwaczny

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	dziwaczny		dziwaczne	dziwaczna	dziwaczni	dziwaczne
genitive	dziwacznego			dziwacznej	dziwacznych
dative	dziwacznemu			dziwacznej	dziwacznym
accusative	dziwacznego	dziwaczny	dziwaczne	dziwaczną	dziwacznych	dziwaczne
instrumental	dziwacznym			dziwaczną	dziwacznymi
locative	dziwacznym			dziwacznej	dziwacznych

Related terms

adjective

dziwny

adverb

dziwnie

nouns

dziw
dziwactwo
dziwaczenie
dziwaczka
dziwaczność
dziwak
dziwność

verbs

dziwaczeć
zdziwaczeć

Further reading

dziwaczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
dziwaczny in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.