fimicolus

Latin

Etymology

fimus (dung) + colō (I inhabit)

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /fiˈmi.ko.lus/, [fɪˈmɪkɔɫ̪ʊs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /fiˈmi.ko.lus/, [fiˈmiːkolus]

Adjective

fimicolus (feminine fimicola, neuter fimicolum); first/second-declension adjective

  1. dung-dwelling, fimicolous
    • 1801, Christiaan Hendrik Persoon, Synopsis Methodica Fungorum I, page 412:
      Agaricus fimicola: gregarius, pileo subcarnoso hemisphaerico rufescente-alutaceo, lamellis latiusculis fuscis, stipite fistuloso nitido pileo concolore.

Usage notes

  • Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative fimicolus fimicola fimicolum fimicolī fimicolae fimicola
Genitive fimicolī fimicolae fimicolī fimicolōrum fimicolārum fimicolōrum
Dative fimicolō fimicolō fimicolīs
Accusative fimicolum fimicolam fimicolum fimicolōs fimicolās fimicola
Ablative fimicolō fimicolā fimicolō fimicolīs
Vocative fimicole fimicola fimicolum fimicolī fimicolae fimicola

Descendants

  • English: fimicolous
  • Spanish: fimícolo
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.