grondwoord

Dutch

Etymology

Compound of grond +‎ woord.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɣrɔnt.ʋoːrt/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: grond‧woord

Noun

grondwoord n (plural grondwoorden, diminutive grondwoordje n)

  1. (grammar) primitive (word)
    • 1866, Johannes Kachelius, De vermakelijke latijnsche spraakkunst, ten nutte der jeugd. Tweede Druk., Amsterdam, p.11:
      Eindelijk nog in
      1. primitiva (grondwoorden), als: homo (een mensch), dies (een dag), ferio (ik klop).
      2. derivata (afgeleide woorden), als: homuncio (het ventje), hodie (van daag), ferula (een plak).
  2. (linguistics) stem, word stem
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.