iudicatus
Latin
Etymology 1
Perfect passive participle of iūdicō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /i̯uː.diˈkaː.tus/, [i̯uːd̪ɪˈkäːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ju.diˈka.tus/, [jud̪iˈkäːt̪us]
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | iūdicātus | iūdicāta | iūdicātum | iūdicātī | iūdicātae | iūdicāta | |
Genitive | iūdicātī | iūdicātae | iūdicātī | iūdicātōrum | iūdicātārum | iūdicātōrum | |
Dative | iūdicātō | iūdicātō | iūdicātīs | ||||
Accusative | iūdicātum | iūdicātam | iūdicātum | iūdicātōs | iūdicātās | iūdicāta | |
Ablative | iūdicātō | iūdicātā | iūdicātō | iūdicātīs | |||
Vocative | iūdicāte | iūdicāta | iūdicātum | iūdicātī | iūdicātae | iūdicāta |
Descendants
Etymology 2
Noun use of the above participle.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /i̯uː.diˈkaː.tus/, [i̯uːd̪ɪˈkäːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ju.diˈka.tus/, [jud̪iˈkäːt̪us]
Declension
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | iūdicātus | iūdicātūs |
Genitive | iūdicātūs | iūdicātuum |
Dative | iūdicātuī | iūdicātibus |
Accusative | iūdicātum | iūdicātūs |
Ablative | iūdicātū | iūdicātibus |
Vocative | iūdicātus | iūdicātūs |
Descendants
References
- “iudicatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- iudicatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.