kocić

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kotìti. By surface analysis, kot +‎ -ić. The second sense comes from the slang use of the word kot (“rookie”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkɔ.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: ko‧cić

Verb

kocić impf (perfective okocić)

  1. (reflexive) to have young, to kitten
    Hypernym: rodzić
  2. (colloquial, transitive) to bully

Conjugation
Conjugation of kocić impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kocić
present tense 1st kocę kocimy
2nd kocisz kocicie
3rd koci kocą
impersonal koci się
past tense 1st kociłem kociłam kociliśmy kociłyśmy
2nd kociłeś kociłaś kociliście kociłyście
3rd kocił kociła kociło kocili kociły
impersonal kocono
future tense 1st będę kocił,
będę kocić
 będę kociła,
będę kocić
 będziemy kocili,
będziemy kocić
 będziemy kociły,
będziemy kocić
2nd będziesz kocił,
będziesz kocić
 będziesz kociła,
będziesz kocić
 będziecie kocili,
będziecie kocić
 będziecie kociły,
będziecie kocić
3rd będzie kocił,
będzie kocić
 będzie kociła,
będzie kocić
 będzie kociło,
będzie kocić
 będą kocili,
będą kocić
 będą kociły,
będą kocić
impersonal będzie kocić się
conditional 1st kociłbym kociłabym kocilibyśmy kociłybyśmy
2nd kociłbyś kociłabyś kocilibyście kociłybyście
3rd kociłby kociłaby kociłoby kociliby kociłyby
impersonal kocono by
imperative 1st niech kocę koćmy
2nd koć koćcie
3rd niech koci niech kocą
active adjectival participle kocący kocąca kocące kocący kocące
contemporary adverbial participle kocąc
verbal noun kocenie
adjective
nouns

Further reading
  • kocić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kocić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.