krzyknąć

Polish

Etymology

From krzyczeć +‎ -nąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkʂɨk.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨknɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: krzyk‧nąć

Verb

krzyknąć pf (imperfective krzyczeć)

  1. (transitive, intransitive) to shout, to cry

Conjugation
Conjugation of krzyknąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive krzyknąć
future tense 1st krzyknę krzykniemy
2nd krzykniesz krzykniecie
3rd krzyknie krzykną
impersonal krzyknie się
past tense 1st krzyknąłem krzyknęłam krzyknęliśmy krzyknęłyśmy
2nd krzyknąłeś krzyknęłaś krzyknęliście krzyknęłyście
3rd krzyknął krzyknęła krzyknęło krzyknęli krzyknęły
impersonal krzyknięto
conditional 1st krzyknąłbym krzyknęłabym krzyknęlibyśmy krzyknęłybyśmy
2nd krzyknąłbyś krzyknęłabyś krzyknęlibyście krzyknęłybyście
3rd krzyknąłby krzyknęłaby krzyknęłoby krzyknęliby krzyknęłyby
impersonal krzyknięto by
imperative 1st niech krzyknę krzyknijmy
2nd krzyknij krzyknijcie
3rd niech krzyknie niech krzykną
anterior adverbial participle krzyknąwszy
verbal noun krzyknięcie

Further reading
  • krzyknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • krzyknąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.